Avondtuurlijk in Bali

Hoi Nederland,

Lang geleden alweer dat jullie iets van ons hebben gehoord. Dat kan alleen maar betekenen dat we het goed naar ons zin hebben en onze dagen goed gevuld zijn. Vorige keer lazen jullie dat we op het punt stonden om Kuala Lumpur te verlaten. Dit deden we uiteindelijk vroeg in de morgen om op tijd voor onze vlucht te zijn. Het vliegveld ligt namelijk twee uur reizen van de stad. Zonder oponthoud waren we al snel in Bali en namen een taxi naar ons guesthouse in Sanur. Daar aangekomen bleek onze kamer dubbel geboekt te zijn. Gelukkig hadden de mensen daar dit op tijd voorzien en voor ons een hotel in de buurt geboekt. Dit was voor ons ook prima, want we wilden de dag erna doorreizen naar de kustplaats Amed. Zo snel als we dat plan hadden gemaakt, zo snel ging het ook weer op de schop, want de busjes naar Amed waren al volgeboekt. We besloten naar het dichterbij gelegen Ubud te gaan: een leuk dorpje in het binnenland van Bali. We verbleven daar in een bungalow te midden van de rijstvelden. We waren hierover getipt in Maleisië en een deel van de opbrengst gaat naar een stichting die zich inzet voor gehandicapten.

We zijn hier ongeveer een week gebleven en hebben vanuit deze thuisbasis vanalles gedaan. Na een onvermijdelijke rustdag zijn we op de tweede dag met een chauffeur langs een aantal hoogtepunten van Bali gereden. Onder andere langs een tempel in Mengwi met veel grote mooie pilaren, een hoge waterval waaronder Sam een douche genomen heeft, uitgestrekte rijstterassen en Tanah Lot. Deze laatste is een tempel op een rots in zee welke prachtig kleurt tegen de zonsondergang. Een leuke dag die we afsloten bij een gezellige Warung met chinees eten. De gado-gado (groente met pindasaus) is hier erg lekker, terwijl de foe yong hai in Nederland toch echt beter is. De dag erna rustig uitgeslapen en in de middag naar het apenbos gegaan. De wilde apen worder er wel gevoerd, maar leven niet in een afgezet gebied. Vooral de kleine aapjes zijn heel nieuwsgierig en klimmen heel behendig naar je hoofd. De oudere mannetjes kan je echter beter met rust laten. Vlak voor we vertrokken werd dit nog eens duidelijk toen we midden in een gevecht tussen twee families terecht kwamen. Een indrukwekkend geluid.

Die avond probeerden we al vroeg nog wat uurtjes slaap te pakken, want om 2.00 uur vertrok het busje naar de Batur vulkaan. Aangesterkt met een pannenkoek en een beker Balinese koffie, begonnen we omstreeks 4.00 uur aan de klim naar boven. Gewapend met een zaklamp en een gids liepen we in het pikkedonker over rotsen en puimsteen. Toen we bijna boven waren kon je al wat meer zien en bij de zonsopkomst was het uitzicht werkelijk schitterend. Een groot meer scheidde de Batur van de Agung, een andere nog hogere vulkaan, en glinsterde in de eerste zonnestralen. Toen het volledig dag was geworden, werd het tijd voor ons ontbijt. Dat bestond uit een broodje met een gekookt eitje en een gebakken banaan. Dat koken en bakken deden we in de hete stoom van de vulkaan. Bijzonder om te doen en het smaakte uitstekend.

Na dit avontuur uiteraard weer even onze rust gepakt en de volgende dag nog een wandeling gemaakt door de rijstvelden. Onderweg bij een mannetje een kokosnoot leeggedronken en 's avonds nog naar een dansvoorstelling geweest. Danseressen in gouden kostuums met bloementooien bewegen hun vingers, polsen, hoofd en ogen bijna geheel onafhankelijk van elkaar onder begeleiding van klokkenspelers, trommelaars en fluitisten. Het verhaal hadden we gelukkig op papier gekregen, zodat we de karakters in ieder geval konden herkennen. De volgende ochtend gingen we met een busje naar Amed.

Ons hoofddoel voor Bali was duiken in Amed. Lisanne wilde haar Open Water Diver halen en Sam wilde ook eens iets anders zien dan de Middellandse Zee. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de duikschool Adventure Divers hadden wij het beste gevoel en dat werd meer dan waar gemaakt. David en Liselotte waren erg aardige eigenaren en ook nog eens goede instructeurs. Sam zou de eerste twee duiken met Lisanne meegaan als een opfrisser. Uiteindelijk hebben we 6 duiken gedaan en allemaal samen. We hebben een verscheidenheid aan leven gezien en een wrak uit de tweede wereldoorlog. Ook heeft Sam nog een nachtduik gemaakt. De eerste helft van de duiken waren vol met oefeningen, zoals het masker afdoen en lucht bij je buddy halen. De tweede helft van de duiken waren meer plezierduiken. Een rare benaming, want elke duik is natuurlijk plezierig. Tot slot moest Lisanne nog een test van 50 meerkeuzevragen tot een goed einde brengen om haar brevet te bemachtigen. Met een 100% score was die missie meer dan geslaagd!

De laatste dag in Amed nog een scooter gehuurd en een rondritje gemaakt langs het kustlandschap, een groot waterpaleis en de pinautomaat. Voor niets gaat de zon op! Op dat moment waren er nog 4 dagen voor onze vlucht naar Darwin en de Gili eilanden zijn vanaf Amed slechts een uurtje met de fastboat. Eén en één is twee. We ruilden de zwarte stranden van Amed in voor de witte stranden van Gili Meno. Daar hebben we heerlijk kunnen snorkelen en daarbij drie schildpadden gezien: leuke dieren om te zien zwemmen. Minder leuk zijn de Titan Triggerfish. In het broedseizoen (lees: nu) verdedigen ze goed hun territorium door je vinnen aan te vallen. Onder water zie je alles 25% groter en dat maakt hun tanden ook niet vriendelijker.

We aten regelmatig bij restaurant Yaya waar we vaak vergezeld werden door een local met gitaar. Hij speelde liedjes van onder andere Queen en The Beatles, terwijl wij spaghetti aten. De laatste dag op Gili Meno heeft Sam nog een duik naar 30 meter gedaan. Dit is één van de vereiste voor Advanced Open Water Diver en verlaagt meteen je duiklimiet van 18 meter naar 30 meter. Daarbij heeft Sam een mooie cuttlefish (soort octopus) gezien en een blacktip reefshark gezien!

De nacht voor onze vlucht verbleven we in Kuta: het uitgaanscentrum van Bali. Niet ons type locatie maar wel erg dicht bij het vliegveld. Op het strand waren hoge golven en surfers in overvloed, maar helaas geen tijd voor Sam om zelf nog even een golfje mee te pakken. De vlucht naar Darwin wacht niet. We kwamen 's avonds laat aan in de plaats waar de grote wijzer een half uur verschilt met de rest van de wereld. De mensen naast ons in het vliegtuig waren zo aardig om ons een lift te geven naar het hostel en nu verblijven we alweer in Australië. Een echt westers land waar wel verkeersregels bestaan en de cola gewoon $4 kost. Voor nu is dit het wel: tot de volgende keer!

Liefs,
Sam & Lisanne