Down Under

Goedenavond allemaal,

Geruime tijd zijn we nu alweer in het land van de kangoeroe. Geen privé bungalows meer met een banana pancake als ontbijt. En ook het elke avond uit eten gaan is nu verleden tijd. Daarvoor in de plaats gekomen zijn slaapzalen met 4 tot 8 bedden en koken we zelf. In de meeste hostels is een algemene keuken met genoeg voorzieningen om een lekker maaltje op tafel te toveren. En het was ook weer eens lekker om een grote pan pasta te maken en drie keer op te scheppen!

Darwin zelf is een redelijk grote stad met bijzonder weinig interessante plekken. Na onze eerste nacht zijn we dan ook op zoek gegaan naar een auto voor twee dagen. Na enig zoeken vonden we een goede deal en de volgende morgen reden we in onze Toyota Yaris naar Litchfield National Park. Dit ligt op ongeveer 100 km van Darwin. Op weg naar onze overnachting midden in het park, kwamen we langs grote termietenheuvels en watervallen. Bij de watervallen kon je vaak heerlijk zwemmen om even af te koelen: het was behoorlijk warm. Ook kwamen we langs een oude tinmijn. Deze was eigenlijk niet heel bijzonder, maar toen we daar wegreden stak er zomaar een kangoeroe de weg over. En dan ben je net twee dagen in Australië!

We sliepen in een safarikamp midden in het park. Het was erg rustig en dus kregen we een vijfpersoonstent voor onszelf. Helemaal niet verkeerd. De maaltijdmogelijkheden waren echter wel wat minder. We hadden wel wat te eten meegenomen, maar waren er vanuit gegaan dat er ergens in de buurt van het park nog wel een supermarkt zou zijn, waar we boodschappen zouden kunnen doen of een restaurantje/café waar we iets zouden kunnen eten en drinken. Niet dus.. Dan zijn we toch iets teveel gewend aan Nederland, waar de afstanden klein zijn en je op elke hoek van de straat eten kunt halen. Gelukkig had de uitgestorven camping een piepklein winkeltje waar we wat benodigdheden bij elkaar konden sprokkelen, maar met prijzen als $5 voor een fles water hebben we onszelf voor die twee dagen maar even op een karig dieet gezet. Het avondeten bestond uit vlees van de barbecue (zo'n beetje het enige wat je in het winkeltje kon kopen) en ondanks de weinige variatie toverde Sam de barbecueman toch een heerlijk maaltje op tafel. Tijdens de schemering kregen we opnieuw bezoek van een stel kangoeroes. Wanneer zij mensen zien, blijven ze je heel lang aankijken. Het lijkt nieuwsgierigheid, maar waarschijnlijk zijn ze gewoon op hun hoede. De volgende dag, op de weg terug naar Darwin, stopten we nog bij de Buley Rockholes. Een beekje dat trapsgewijs verloopt. Bij elke stap is er een poel water waar je heerlijk in kan zitten.

Na dit korte avontuur vlogen we naar Cairns aan de oostkust, waarvandaan we naar Sydney gaan reizen. In Cairns hebben we een aantal hoogtepunten alvast vastgelegd, waaronder een zeilreis langs de Whitsunday Islands en een jeepsafari op Fraser Island. Aangezien het hier nu hoogseizoen is en beide activiteiten erg populair zijn, zouden we anders het risico lopen dat deze trips volgeboekt zouden zijn als we ter plekke zouden beslissen. Beide activiteiten zitter er bij dit schrijven helaas alweer op. We reizen met de bussen van Greyhound, waarbij we zelf kunnen kiezen waar we in- en uitstappen. Na een volle dag plannen, hebben we vanuit Cairns een reefcruise gemaakt naar het Great Barrier Reef. We bezochten twee plekken en hebben op beide spots een duik gemaakt. Op de eerste plek hebben we vooral een grote diversiteit aan onderwaterleven gezien, terwijl op de tweede plek juist veel soorten koraal waren. Op beiden plekken hebben we reefsharks van heel dichtbij gezien. Heel gaaf, maar wij vonden het beroemde Great Barrier Reef niet per sé mooier dan de prachtige onderwaterwereld in Bali.

We verlieten Cairns na drie dagen om onze weg voort te zetten naar Mission Beach. Het nummer 1 skydive strand van Australië. Daar was ons budget echter niet groot genoeg voor, maar er waren genoeg andere dingen te doen. Zo hebben we een korte wandeling langs de kust gemaakt. Je kan er schildpadden zien en het regenwoud loopt tot aan het strand! Tegen het eind van de dag zijn we nog meegeweest met een korte tour naar een veldje met honderden wallabies. Dit zijn een soort kleine kangoeroes. Ook hebben we een cassowary gezien, waarvan er nog ongeveer 1000 op de wereld voorkomen en 40 in Mission Beach. Dit is een soort kleine struisvogel met prachtige kleuren.

De volgende stop was Townsville. Tegen zonsondergang hebben we daar de heuvel Castle Hill beklommen. Blijkbaar is dit 'THE place to be' voor een workout, want we werden links en rechts ingehaald door Australische hardlopers. Grappig om daar als toerist tussen te lopen, maar wij deden het lekker rustig aan. Eenmaal boven hadden we een mooi uitzicht over de stad en met de zonsondergang leverde dit ook weer mooie plaatjes op.

Na Townsville vertrokken we naar Airlie Beach. Dit is de kustplaats vanwaar onze zeilreis zou vertrekken. De exacte plaats bij de haven was echter lastig te vinden en zo kwamen we bijna nog te laat. Gelukkig lag de boot er nog en rond het middaguur voeren we de haven uit en richting de whitsunday islands. Dit is een groep van 74 eilanden vlakbij de kust van Australië. Onze boot was een zogenaamde catamaran en de tocht was erg relaxt. We hadden een geweldige kok aan boord die de lekkerste maaltijden bereidde. We sliepen in een boeg van de boot hetgeen, hoewel primitief, wel zijn charme had. Hoogtepunt van de tocht was toch wel de stop bij whiteheaven beach. De eerste nacht sliepen we hier vlakbij en 's ochtends om zeven uur meerden we al aan. We waren er als allereerst en het uitzicht was schitterend. Het strand zelf is bijna geheel van wit puur silica, waarmee je onder andere je tanden kan polijsten. In het ondiepe water zwommen roggen en lemon sharks. Helaas was het bij aankomst erg bewolkt en hadden we wat regen, maar rond een uur of tien brak de zon volledig door en zijn we nogmaals naar het uitzichtpunt gelopen om foto's te schieten. Eenmaal terug in Airlie Beach hebben we de dag doorgebracht bij de lagoon. Omdat er in de zee dodelijke kwallen leven en zwemmen zonder speciaal 'stingersuit' in dit jaargetijde verboden is, vind je in bijna elke plaats een soort zwembad (lagoon) naast het strand, waar je lekker kunt afkoelen. Hier hebben wij dan ook flink gebruik van gemaakt.

Rond middernacht namen we de bus naar Agnes Water waar we halverwege de ochtend arriveerden. Dit is een piepklein plaatsje, maar wel de eerste waar je in de zee kan zwemmen zonder bang te hoeven zijn voor dodelijke kwallen. Dat werd dus een heerlijk ontspannen stranddagje. Inmiddels hebben we al heel wat mensen ontmoet in alle hostels en tijdens excursies, dat je overal waar je komt weer bekenden ziet. We zijn zelfs een Hillegommer tegen het lijf gelopen! Na ons korte verblijf in Agnes Water gingen we weer verder naar Hervey Bay. We moesten hier op tijd zijn voor onze jeepsafari op Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Bij aankomst kregen we een briefing over de safari en werden we in de gelegenheid gesteld om ons voedsel voor de komende drie dagen in te slaan. Het betrof vooral vlees voor op de barbie: zo noemen ze hier een barbecue. Wel grappig, maar de Ozzies korten zoveel woorden af, dat het ook wel een beetje irritant begint te worden: Chrissie (Christmas), pressies (presents), Maccie (Mac Donalds). De volgende ochtend checkten we om zes uur uit en een paar uur later stonden we op de ferry naar Fraser Island.

We deelden een jeep met 5 meiden en Sam genoot het vertrouwen van de groep om als eerste te rijden. Het is werkelijk een genot om je door het mulle zand en over uitgestrekte stranden te manoeuvreren. Ook Lisanne heeft lekker met 80 km per uur over het strand gescheurd. Onderweg stopten we bij zoetwater meren, beekjes, zandvlaktes, een uitkijkpunt en de zogenaamde champagne poelen. De beekjes zijn kristal helder en het water is zodanig gefilterd door het zand dat je het gewoon kunt drinken. De champagne poelen waren bij uitstek het hoogtepunt van deze safari. Het zijn poelen achter rotsen waar de golven op stukslaan, waardoor een grote splash en een laag schuim ontstaan en het geluid van bubbelende champagne te horen is! 's Nachts sliepen we in zeer eenvoudige tenten en het strand diende als toilet. Douchen kon sowieso niet, want zeep en shampoo vervuilen het kwetsbare milieu teveel. Wat betreft het leven op Fraser Island, staat de Dingo aan de top van de voedselketen. Deze wilde honden zijn alles behalve lief en de oorzaak dat je altijd in groepen moest lopen gewapend met een stok. Sam heeft met een stok en een oerkreet verscheidene dingo's uit het kamp weten te jagen, wat erg lachwekkend was. Maar iedereen was maar wat blij dat het hem lukte om de dingo's weg te krijgen! Het groepsgevoel was door het 'gezamenlijk plassen' en elkaar beschermen tegen de dingo's erg groot en de safari helemaal geweldig!

Op het moment van schrijven zijn we in Rainbow Beach. Ondanks dat we op de meeste plekken niet veel langer dan een paar dagen kunnen blijven, ervaren we het niet als gehaast. Zojuist zijn we wezen sandboarden tijdens een avondwandeling vanuit het hostel. Op een soort bodyboard race je een zandhelling af. Het ging gelukkig best goed en we hebben weinig zand gehapt. Morgen gaan we met de bus naar Noosa voor een driedaagse kanosafari. We zitten zeker niet stil!

Tot slot willen we al onze trouwe lezers alvast een fijne kerst toewensen vanuit Australië!

Liefs,
Sam en Lisanne